گرامی باد 24 اسفند ماه، زادروز رضا شاه بزرگ

رضا شاه (۱۲۵۶ آلاشت - ۱۳۲۳ ژوهانسبورگ) شاه ایران (از ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰) و بنیانگذار ایران نوین بود. سلطنت رضا شاه که با لقب کبیر نیز خوانده می شود به پایان فرمانروایی شاهان بی لیاقت قاجار و آغاز دوران حکومت پهلوی بود که با انقلاب قرون وسطایی مذهبی در 22 بهمن ۱۳۵۷ به پایان رسید...

رضا شاه فقید در دورانی که سردار سپه بود
دوره کوتاه حكومت رضا شاه پهلوی، ايران پذيراي پيشرفتهاي بسيار شد. پيشرفتهايي كه هضم آن در آن دوره براي بسياري و اين دوره براي اندكي هنوز دشوار است. دادگستري ملي، حقوق برابر زن و مرد، دانشگاههای مدرن و سراسری، بیمارستانهای مجهز، آموزش و پرورش اجباري و مجاني، ارتش مدرن ملي، ارتباطات جديد، سازمانهاي امنيتي و انتظامي، بهداشت و درمان عمومي، كشاورزي مكانيزه، ورزش و تربيت بدني، وزارتخانه‏ها و ادارات، صنايع سنگين و نيمه‏سنگين و سبك، صنايع جنگي، دانشگاههاي نظامي و انتظامي، دستگاه ديپلماسي، آموزش و توسعه هنر، بيمه و تامين اجتماعي، سيستم بانكداري مدرن، و ... و البته كادري از ميان مردم سرزمينمان با همه بدآموزي‏ها و آموزه‏های قرون وسطایی هزار و چهارصد ساله اعراب بادیه‏نشین و اشتباهات و غرض‏ورزان وقت جهان. هنوز هم برخي كسان قصد مقايسه دو دوره پيش و پس از روز واقعه را دارند و اين قياسي است كه تنها در لفظ مي‏گنجد و در واقع مايه شرم و حسرت است.

رضا شاه (۱۲۵۶ آلاشت - ۱۳۲۳ ژوهانسبورگ) شاه ایران (از ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰) و بنیانگذار ایران نوین بود. سلطنت رضا شاه که با لقب کبیر نیز خوانده می‏شود به پایان فرمانروایی شاهان بی‏لیاقت، زن‏باره و شکم‏پرست قاجار پایان داد و آغاز دوران حکومت پهلوی بود که با انقلاب قرون وسطایی خمینی در 22 بهمن ۱۳۵۷ به پایان رسید.

رضا که کودکی یتیم بود دوران خردسالی را در فقر مطلق گذراند. از نوجوانی به نظام پیوست و مدارج ترقی را طی نمود. در روز سوم اسفند سال ۱۲۹۹، کودتایی را به جهت جلوگیری از گسترش و نفوذ بلشویکها ترتیب داد. در نتیجهء این کودتا، نیروهای قزاق به فرماندهی رضاخان تهران را اشغال کردند. رضاخان در مقام وزیر جنگ، با لیاقت تمام بسیاری از ناآرامی‌ها و راهزنی‌ها را از بین برد. در سوم آبان ۱۳۰۲ رضاخان با فرمان احمدشاه قاجار به نخست‌وزیری منصوب شد و ابتدا تلاشی در جهت جمهوری خواهی نمود. ولی با مخالفت برخی روحانیون از جمله مدرس که خواستار نگهداری نظامی پادشاهی بر اساس قانون مشروطه بودند، در سال ۱۳۰۴ به پادشاهی رسید.

در بیست و چهارم آذر ۱۳۰۴ خورشیدی، رضا خان پهلوی در مجلس شورای ملی حاضر شد و با ادای سوگند به طور رسمی به عنوان سردودمان پهلوی وظائف پادشاهی را بر عهده گرفت.

سخنرانی مخالفان انتقال سلطنت از قاجار به پهلوی در مجلس (همچون دکتر محمد مصدق و سید حسن مدرس) نشان از آن دارد که آنان منکر نقش رضاخان در برقراری نظم در کشور نبوده اند. بلکه استدلال مخالفان چنین بود که با توجه به اینکه پادشاه مشروطه به طور عملی اختیار حقوقی کشورداری را ندارد و این اختیارات یکسره به نخست وزیر واگذار شده است، لذا حیف است که نخست وزیر موفقی مانند سردارسپه به عضوی خنثا همچون پادشاه مشروطه تبدیل شود. زیرا چنانکه بخواهد همچنان مصدر امور باقی بماند ناچار به ورطهء دیکتاتوری خواهد افتاد. تجربه سالهای بعد، صحت این استدلال را به اثبات رساند.

رضا شاه کبیر و خانواده اش

رضا شاه فقید در طی تنها 16 سال، ایران را از کشوری بسیار فقیر، عقب مانده، بدون امکانات اولیه، به کشوری مدرن در سطح منطقه تبدیل کرد. اقدامات وی در کوتاه کردن دست انگلیسی ها و سایر استعمارگران از ایران، خشم استعمار پیر یعنی انگلیس را برانگیخت. با حملء همه جانبهء نیروهای روس و انگلیس به ایران در سوم شهریور 1320، در 20 شهریور ۱۳۲۰ تحت فشار نیروهای استعمارگر انگلستان مجبور به ترک کشورش گردید و سه سال بعد در ژوهانسبورگ (آفریقای جنوبی) در حالی که به شدت لاغر و نحیف گشته بود، درگذشت.

رضاشاه فقید، برنامه‏هاي بسیار گسترده‌ای را برای سامان‏دهي اداری و اقتصادی کشور ایران به دست گرفت. ایران فاقد نظام اداری، ارتش منسجم، راه، نظام بانکی و اقتصادی مدرن و حتا غیرمدرن بود و شیوه ملوک الطوایفی جایی برای قدرت مرکزی نگذاشته بود. از دیدگاه جهانی نیز شرایط چندان آرام نبود. ایران در محاصره نیروهای بزرگ، روسیه در شمال و انگلیس در جنوب بود. انگلیس می‌کوشید از ایران به عنوان راهی برای سلطه‌جویی‌های خود در هند و خاوردور بهره بگیرد.

رضا شاه فقید به هنگام گشایش دانشگاه تهران

رضاشاه پهلوی طی شانزده سال سلطنت، درگیر تکوین دولت مدرن در ایران بود. رضا شاه فقید در این 16 سال، شب و روز به فکر آبادانی و توسعه ایران بود. در همین هنگامه‌ها، آلمان به رهبری آدولف هیتلر جنگ جهانی دوم را آغاز کرد. رضاشاه در دوره پادشاهی خود با قدرت سلطنت کرد و تمام امور مملکتی را در دست خود داشت. رضاخان در زمینهء نفت، قرارداد دارسی را کنسل کرد. پيش از به مسند رسيدن رضاخان، انگليسي‎ها برنامه‎هاي گسترده‏اي براي تقسيم ايران داشتند كه از جملهء آنها، تاسيس و ادارهء يك نيروي مزدور در خوزستان به نام پليس جنوب بود. در خوزستان، فردي از مزدوران انگليس به نام شيخ خزغل، قصد داشت خوزستان را از ايران جدا كند. (نظير همان بلايي كه بر سر استان نوزدهم عراقي يعني كويت آورده شد) رضا شاه فقید، با قدرت، تمامي اين طوايف سركش و مزدور را سركوب نمود و ايران را يكپارچه نگه داشت. مرزهای ایرانی که امروز داریم بسیار مدویون او هستیم.

همانطور که پیشتر گفته شد، رضا شاه در عین حال در راستای برنامه‏هاي گسترده‌ای که برای سامان اداری و اقتصادی کشور در سر داشت، برای نوسازی ساختار فرسوده جامعهء ایران، خدمات فراوانی کرد که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از :

* یکی کردن نیروهای نظامی و تشکیل ارتش متحد و پرقدرت ایران.
* تاسيس نيروي هوايي با هواپيماهاي به روز.
* فرستادن دانشجویان ایرانی به بهترين دانشگاههاي خارج جهت تحصیل.
* پایه‌گذاری بانک ملی ایران. (تاسيس نظام بانكداري)
* کشیدن راه‌آهن سراسری ایران.
* لغو کاپیتولاسیون.
* کشف حجاب.
* تأسیس رادیو و خبرگزاری پارس.
* تأسیس دانشگاه تهران.
* گسترش آموزش همگاني رايگان و استاندارد.
* راهسازي و توسعهء سيستم ارتباطي ايران.
* گسترش صنایع مادر و سنگين.
* تأسیس فرهنگستان ایران.
* تاسيس اولين كارخانهء هواپيماسازي در خرمشهر.
* جایگزین کردن تقویم خورشیدی جلالی به جای تقویم هجری قمری به عنوان تقویم رسمی ایران.
* از بین بردن کامل یاغیان منطقه‌ای و قبیله‌ای که هرکدام خود را «خان» میخواندند و مانع انسجام ملی و پیشرفت ایران می‌شدند (کسانی همین یک خدمت رضاشاه را مهم‌ترین و دشوارترین چالش دوران او برمی‏شمرند).
* نجات خوزستان از چنگ شیخ خزعل که در غیر این‏صورت به احتمال زیاد امروز خوزستان برای خود کشوری جدا و نفت خیز مانند کویت بود که با دسیسیه‌های «پتروپولیتیک» پدید آمده بود و شیخ خزعل «امیر» آن کشور می‌شد.
* کوتاه کردن دست آخوند و روضه‏خوان از ادارهء امور کشور

از بزرگترین و با ارزش ترین ویژگیهای رضاشاه، دشمنی وی با عقاید و خزعبلاتی بود که اکنون به نام علوم حوزوی به مغز جوانان ایران خورانده می‏شوند. این علوم ذهنی و بی‏ارزش، همانطور که دیدیم و می‏بینیم دودمان ملت ایران را بر باد داد و اکنون بر سر تاری موی دختری یا نوع پوشش پسری، زندانها و شکنجه‏گاه ها برپا کرده‏اند و این کج‏اندیشی وحشتناک و خرافات آخوندی همان است که اعلاحضرت رضا شاه بزرگ آن در بیش از هشتاد سال پیش می‏دید و لمس می‏کرد. برای بهتر درک کردن خدمات این شاه فقید همین قدر باید گفت که آخوندها و اسلامیون تهی مغز، سی سال است که از وی بد می‏گویند اما تاکنون نتوانستند یک بیستم راه‏آهنی را که رضا شاه تقریبن با دستان خالی ساخت بسازند و هنوز که هنوز است شیراز به راه آهن سراسری ایران متصل نشده است!

شهریور 1320
در روز سوم شهریور ۱۳۲۰ نیروهای شوروی از شمال و نیروهای بریتانیا از جنوب به ایران حمله کردند و شهرهای سر راه را اشغال کردند و به سمت تهران آمدند. ارتش ایران پس از مقاومت، به سرعت متلاشی شد. رضاشاه را وادار به استعفا كردند. متفقین با انتقال سلطنت به پسر و ولیعهد او شاهپور محمدرضا پهلوی موافقت کردند.

تبعید و مرگ
رضاشاه به اجبار نیروهای اشغالگر انگلیس، از بندرعباس با کشتی از ایران خارج شد. ابتدا او را به سمت هند بردند. بعد به جزیره موریس منتقل شد و بالاخره در آفریقای جنوبی در شهر ژوهانسبورگ تحت نظر قرار گرفت. رضا شاه روز ۴ مرداد ۱۳۲۳ در همان شهر درگذشت. پیکر او را به مصر بردند و در آن‌جا به امانت گذاشتند تا در اردیبهشت ۱۳۲۹ با تشریفاتی به آرامگاه حضرت شاه عبدالعظیم منتقل شد و در آرامگاه ویژه‏اش دفن شد.

رضا شاه کبیر در واپسين روزهاي زندگي در تبعيد (ژوهانسبورگ)
رضا شاه در دوران تبعید بسیار کم سخن می گفت. یکی از آخرین وصیتهای او در نامه ای به محمدرضا شاه فقید این جمله است: «به ایرانیان بگویید که از آخوندها بیشتر بترسند تا از روسها و انگلیسها.»

عصمت الملوک دولتشاهی، همسر رضاشاه چنین می گوید: «رضاشاه گاهي كه در محوطهء باغ (در جزیره موریس) قدم مي‏زد، نسبت به اوضاع ايران اظهار نگراني شديد مي‎كرد و مي‏گفت: مي‏ترسم اوضاع كشور آشفته شود و پسرم بي‏مبالاتي كند و دوباره در كشور آخوندبازي راه بيفند.»

راه و روش رضا شاه برای ایرانیان آگاه همواره زنده و پاینده است و به زودی دودمان اسلام پرستان آدمکش که زمین و زمان را در حال توطئه برای حکومت ولایی خویش می بینند، بر باد خواهد رفت؛ چون خدا هست. چون عدل خداوندی است. نمی شود ده ها نفر را در روز عاشورا که روزش برای تمام ایرانیان حتا اقلیت های مذهبی محترم است کشت و سپس به یاوه گویی و توهم درباره جنگ سایبری پرداخت آن هم توسط سپاه پاسداران که روز به روز از حوزه کاریش که تنها امور دفاعی و جنگی است دور می شود و با همه چیز و همه کس کار دارد و حتا سخن خمینی را در مورد عدم مداخله نظامیان در مسائل سیاسی (غیرنظامی) کشور فراموش کرده است.