.
.
.رادار APG-82(V)1 توانمندی جنگنده را در ماموریتهای گوناگون بهبود فراوانی میبخشد. همچنین افزایش برد شناسایی، بهبود چشمگیر در رهگیری دقیق اهداف چندگانه و دقت بسیار بیشتر به هنگام هدفگیری، رادار جدید را در بیش از 20 مورد نسبت به نوع قدیمیتر APG-70 بکارگرفته شده در جنگندههای F-15E ارزش و اطمینان بیشتری میبخشد. این درجهء بسیار محسوس از اطمینانپذیری و پایداری، باعث ارزشمندی و کاهش هزینههای فراوانی در نیروی هوایی ایالات متحده خواهد شد. با توجه به شیوه های بکارگرفته شده و از نظر جنگی اثبات شده در رادارهای فازی آرایهای APG-79 و APG-63(V)3 نصب شده بر روی جنگندههای F/A-18E/F، EA-18G و F-15C، کمپانی رایتئون رادار جدید را با ویژگیهای ریسک پذیری پایین، هزینه مناسب و توانمندی بیشتر در پیشبینی تهدیدات آینده جهت مدرنیزه کردن جنگندههای F-15E موجود و همچنین نصب بر روی جنگندههای تازهوارد F-15SE طراحی کرده است.
.
کابین اطمینانبخش خلبان در جنگنده بمب افکن F-15E برای خلبان اف-4 فانتوم به دلیل بستر مشترک طراحی در کمپانی مک دانل داگلاس بسیار آشناست و تنها با مدت کوتاهی آموزش، میتوان جنگندههای F-15E/SE را به جای فانتومهای قدیمی نیروی هوایی ایران وارد خدمت نمود.
.
جنگندههای مجهز به رادار فازی آرایهای APG-82(V)1 همزمان قادرند در فواصلی دورتر از رادارهای پیشین، هم اهداف چندگانه هوایی و زمینی را کشف کنند و هم به طور بسیار دقیق شناسایی و رهگیری نمایند. برد شناسایی بیشتر دور از تیررس دشمن که در نشریات داخل ایران اصطلاحن دورایستا (Standoff) نامیده میشود، مشاهده دقیق هدف مورد نظر و با به اشتراگگذاری دادهها، زمان بیشتری را برای تصمیم گیری دراختیار میگذارد. ویژگی پیش آگاهی از نبردهای هوایی، باعث پشتیبانی بسیار توانمندتر در ماموریتهای تاکتیکی میگردد. در نتیجه تلفات انسانی و هواپیمایی به طرز چشمگیری کاهش می یابند. در جنگ 1991 خلیج فارس، چندین بار جنگندههای F-15E ناخواسته با شکاریهای میگ-29 عراقی روبهرو شدند که اگر چنین ویژگی در رادار آن زمان استرایک ایگل ها وجود داشت، برخوردی با شکاریهای عراقی صورت نمیگرفت؛ هرچند که خلبانان میگ-29 عراقی بسیار کمتجربه و یا عجول بودند و نتوانستند هیچ کار مؤثری با جنگندههایشان صورت دهند. دو سرنگونی جنگندههای F-15E در جریان جنگ سال 1991 خلیج فارس، به دلیل غافلگیر شدن توسط پدافند موشکی SA-2 و توپهای ضدهوایی عراق بود که در صورت داشتن رادار قدرتمند، سیستم ضدعمل الکترونیک توانا و همچنین سامانه ارتباطی Link-16 با هواپیمای پیشاخطار Joint Star احتمال چنین تلفاتی بسیار کمتر میشد.
.
رادار APG-70 بکار گرفته شده در جنگنده بمب افکن موفق F-15E
.
تکنولوژی فازی آرایهای بکار گرفته شده توسط کمپانی رایتئون جهت شناسایی اهداف زمینی، کارایی استثنایی و بسیار چشمگیری دارد و اطمینانپذیری و سازگاری کاملی را برای انجام ماموریت هوا به زمین فراهم میآورد. طرح رادارهای فازی آرایهای APG-79، امروزه با گسترش توانمندیها به تولید APG-82 منجر شده است. رادار APG-79 پیشتر کارایی رزمی خود را بر روی جنگنده اف-18 سوپر هورنت به اثبات رسانده بود و امروزه قرار است جهت مدرنیزاسیون جنگندههای استرایک ایگل نیز بکار گرفته شود. به تاریخ نوامبر 2007، رادار فازی آرایهای ساخت رایتئون، طی یک رقابت با سایر کمپانیها، جهت مدرنیزه سازی رادار جنگندههای F-15E برگزیده شد. امروزه رادارهای فازی آرایهای رایتئون، بر روی جنگندههای بسیاری همچون F-15C، F/A-18E/F و EA-18G نصب و مشغول بکارند. تمامی رادارهای کمپانی رایتئون با ترکیب تکنولوژی پیشرفته و سازگاری با تهدیدات آینده طراحی شدهاند. بدین جهت است که رادار جنگندههای اف-15 را به آسانی میتوان برای دستیابی به توانمندیهای عملیاتی آینده دچار بهینهسازی نمود. با توجه به پشتوانهای همچون رایتئون، جنگندههای مجهز به رادارهای فازی آرایهای این کمپانی، درستترین گزینه برای نصب بر روی جنگندههای اف-15 برای ورود مطمئن به آینده هستند.
بهینه سازی بدنه اف-15 برای کاهش سطح مقطع راداری
«ما دقیقن نمیدانیم برای چه میزان کاهش سطح مقطع راداری مجاز هستیم و RCS چقدر باید باشد تا بتوانیم صادرات داشته باشیم و اینکه دولت ایالات متحده بر چه میزانی کنترل خود را انجام می دهد... ما میتوانیم درجههای مختلفی از سطح مقطع راداری را بسته به نظر دولت تولید کنیم... بررسیهای تجاری به شدت مشغول انجامند. قسمتی از این فعالیتها، انجام آزمونهای مربوط به سطح مقطع راداری میباشد که اطلاعات مورد نیاز را برای چانهزنی با کشور خریدار اف-15 بدست آورند. آنها میخواهند بدانند خریدارشان خواهان چه درجهای از پنهانکاری ظاهری بر روی F-15SE هستند... این بررسیها بر روی هر دو گونه اف-15 یعنی SE و آنهایی که پیشتر ساخته شدهاند و فاقد ویژگی پنهانکاری میباشند، انجام میشود که همگی این بررسیها، چالشهای جدیدی را پدید آوردهاند.
.
.
بزرگترین پروژهء تولیدی که باید برای کاهش سطح مقطع راداری انجام گیرد، ساخت دریچههایی برای محفظههای درونی حمل مهمات است که این دریچهها قرار است جایگزین تانکهای سوخت تطبیقی (CFT) موجود در جنگندههای اف-15 شوند. محفظههای مخفی درون بدنه، امکان حمل ترکیبی از جنگ افزارهای هوا به هوا و هوا به زمین را فراهم میآورند. ما به اطلاعاتی نیاز داریم تا بدانیم مشتریان در نقاط مختلف دنیا، چه سطحی از سطح مقطع راداری را خواستار هستند. روشهای گوناگونی بسته به میزان سطح مقطع راداری وجود دارند که ما میدانیم کجا آنها را انجام دهیم.
بوئینگ اکنون با تلاش فراوان کوشش دارد تا بررسیهای مربوط به سطح مقطع راداری (RCS) را هرچه زودتر به پایان برساند تا بتواند پروسه مربوط به دریافت مجوزهای لازم جهت صادرات را آغاز کند. انتظار میرود نخستین سفارش یک مشتری خارجی که کره جنوبی میباشد بین 2010 تا 2011 ارائه گردد. ما همچنین امیدواریم که موافقت دولت ایالات متحده را دست کم درباره میزان مجاز کاهش سطح مقطع راداری قسمت جلوی جنگنده F-15SE که تقریبن با جنگنده F-35 برابر است بدست آوریم. امروزه ما در سطح جهان به دنبال بدست آوری میزان مشخصی از حضور خود هستیم.
ضمن اینکه مطالعات و بررسیها برای طراحی دریچه های محفظه درونی مهمات برای F-15SE در جریان است، همزمان کار طراحی و ساخت سیستمهای تولیدکننده برق، هیدرولیک و پنوماتیک (باد) و برخی سامانههای دیگر نیز انجام میشود تا درهای محفظه درونی بتوانند به هنگام نیاز به سرعت باز شده و مهمات رها گردند. این مطالعات و بررسیها ممکن است به دلیل تعامل با شرکا و مشتریان بالقوهء اف-15 کمی به درازا بکشند. برخی از این مشتریان تقریبن پروپاقرص اف-15 همچون کره جنوبی بسیار علاقمندند درون این محفظهها، سایر ملزومات همچون رادارهای پهلونگر و اخلالگرهای الکترونیکی با پهنای باند بالا نیز قابل نصب باشند.
از زمان پرده برداری و معرفی نخستین جنگنده F-15SE در 18 مارچ 2009، بوئینگ تلاش بسیاری میکند تا بسته به نیاز مشتری، گزینههای مورد نیاز آنها و همچنین انواع گوناگونی از تانکهای سوخت تطبیقی را برای نصب روی این جنگنده سازگار نماید.
یک جنگنده F-15E استاندارد با سکانهای عمودی قائم که دچار چنین دگرگونی هایی شده باشد (نصب محفظه درونی و درهای باز شونده)، دست کم برد جنگی آن بین 220 تا 240 ناتیکال مایل به دلیل افزایش وزن، کاهش خواهد یافت. اما جنگنده تازه وارد F-15SE به دلیل بهرهمندی از سکانهای عمودی کج و سیستم نوین کنترل دیجیتال پرواز با سیم (FBW) و همچنین سیستمهای پیشرفته جنگ الکترونیک که از وزنشان کاسته شده است، چیزی بین 180 تا 200 مایل را از دست میدهد. ما به دلیل برداشتن تانکهای سوخت تطبیقی، 1500 گالن (آمریکایی) سوخت را از دست دادیم. اما سیستم نوین جنگ الکترونیک که سه سامانه مشابه در F-15E را به شکل یک سامانه بسیار جمع و جور در F-15SE درآورده است، باعث شده که مقداری از سوخت کاسته شده، دوباره به سرجایش بازگردد. در نهایت ما تنها 950 گالن سوخت را از دست دادیم. سیستم دیجیتال کنترل پرواز FBW، تمامی کنترل کنندههای مکانیکی پرواز را حذف میکند و باعث کاهش وزن و اندازه هواپیما میگردد. همزمان، سکانهای عمودی کج شده، باعث افزایش نیروی برا در پشت هواپیما میگردند و چیزی بین 400 تا 500 پوند از وزن مورد نیاز برای تعادل در محل دماغه هواپینا را از بین میبرند.
بوئینگ قصد دارد در میانه های سال 2010، یک پرواز نمایشی به وسیلهء F-15SE را ترتیب دهد تا برخی از توانمندی های این هواپیما را که بسیار بیش از انتظار و توقع درخواستی مشتریان میباشد، به اثبات برساند. مشتریان جهانی بوئینگ، (در قبال خرید F-15SE) چندان دنبال ریسک و خطرکردن نیستند و این پرواز نمایشی، خیال آنها را پیش از ارائه سفارش قطعی آسوده خواهد کرد.»
نوشته: براد جونز، مدیر برنامه اف-15 جنگندهای برای آینده / برگردان: آرش – وبلاگ ارتش شاهنشاهی
جدول مقایسه F-15SE با برخی از جنگندههای همردیف روز
۱ نظر:
درود بر آرش گرامی
به امید روزی که اف ۱۵ به نیروی هوایی افزوده شود و یاد آور روز های طلایی خود باشد.
آرش گرامی از اینکه پاسخ مرا دادید بسیار سپاسگزارم.من نیز اطلاعات کافی پیرامون ژاندارمری ندارم...
ارسال یک نظر